ŞİDDET İLE ANILMAK, ŞİDDETİN ÖZNESİ OLMAK BAŞLI BAŞINA BİR ŞİDDET İKEN;
GÜN BE GÜN EKSİLEREK “YAŞAMAK”,
Birilerinin amansız “hayal dünyasında” YOK EDİLMEK,
Bir diğerini kınamayı kendine “görev” bilip; dilinden şiddeti, davranışlarından şiddeti, zihninden şiddeti eksik etmeyenlerin yarattığı evrende boğulmak,
Onur zedeleyici “şaka”, “betimleme”, “tabir”lere tahammül etmek zorunda kalmak,
İstenilen işte çalışmak yerine uygun görülen yerde bulunmak; yönetmekten çok yönetilmeye layık görülmek,
Yaşam tarzı, bedeni, tavırları ve tercihleri üzerine başkalarının “görüşlerine” maruz kalmak,
Her şeyi iki kere düşünmeye itilmek,
Belirli günlere sığdırılmak…
BUNLAR VE FARKINA VARIL(A)MAYAN; AMA KADINI İNSANLIĞI YERİNE CİNSİYETİNE HAPSEDEN HER ŞEY ŞİDDETTİR!
VE BU ŞİDDETİ YOK ETMEK; ELİNİZDE, DİLİNİZDE, ZİHİNLERİNİZDE…
YETER Kİ İSTEYİN!
İNSANCA YAŞAM İÇİN KANAT ÇIRPAN “MİRABEL KARDEŞLER” GİBİ YERYÜZÜNDE, GÖKYÜZÜNDE KANATLARININ SESİ YANKILANAN TÜM “KELEBEKLERİN” ANILARI ÖNÜNDE SAYGIYLA…
BASIN-İŞ SENDİKASI
KADIN BÜROSU